lunes, 23 de mayo de 2011

Canto a la esperanza : COMPANYS, NO ÉS AIXÒ



Había escrito muchas notas al margen intentando ordenar algunas ideas pero hoy la mirada enfermera se ha parado en esta letra y música de Lluis Llach que me ha dado mucha paz.
Si queréis escucharla pinchad en el título.


COMPANYS, NO ÉS AIXÒ
No era això, companys, no era això
pel que varen morir tantes flors,
pel que vàrem plorar tants anhels.
Potser cal ser valents altre cop
i dir no, amics meus, no és això.

No és això, companys, no és això,
ni paraules de pau amb garrots,
ni el comerç que es fa amb els nostres drets,
drets que són, que no fan ni desfan
nous barrots sota forma de lleis.

No és això, companys, no és això;
ens diran que ara cal esperar.
I esperem, ben segur que esperem.
És l’espera dels que no ens aturarem
fins que no calgui dir: no és això.


Gracias Angela por el regalo



COMPAÑEROS, NO ES ESTO
No era eso, compañeros, no era eso
por lo que murieron tantas flores,
por lo que lloramos tantos anhelos.
Quizás debamos ser valientes de nuevo
y decir no, amigos míos, no es eso.

No es esto, compañeros, no es eso,
ni palabras de paz con garrotes,
ni el comercio que se hace con nuestros derechos,
derechos que son, que no hacen ni deshacen
nuevos barrotes bajo forma de leyes.

No es esto, compañeros, no es eso;
nos dirán que ahora hay que esperar.
Y esperamos, seguro que esperamos.
Es la espera de los que no nos detendremos
hasta que no sea necesario decir: no es eso

4 comentarios:

  1. El sábado 14 de mayo Lluis Llach cantó en Valencia, tras 4 años de su retirada, fue un lujo escucharle, por la fuerza que transmiten sus canciones.
    Su actuación se desarrollo sobre un camión.

    http://www.elmundo.es/elmundo/2011/04/16/valencia/1302978067.html

    Tona

    ResponderEliminar
  2. Gracias a ti preciosa y comprometida Enfermera 2.0.
    Grande Lluis Llach. En esta misma línea hizo Ortega una reflexión contudente sobre el gobierno de la II República: “No era esto, no era esto…”. Esa famosa frase, pronunciada por Ortega y Gasset al ver en lo que se habían convertido las ilusiones puestas en la II República Española.
    Hoy, por desgracia, muchos españoles empezamos a pensar que esa nebulosa de ideas que bullian durante la transición como desarrollo autonómico, igualdad de todos los ciudadanos, libertad de elección, de aprendizaje y escuela libre, de lengua, etc se están diluyendo como un azucarillo en el agua y haciendonos llegar a la misma conclusión que el gran filósofo español: “No era esto, no era esto…”.
    ¿Soplarán aires de cambio al fin?. El tiempo nos lo dirá.
    Mil besos E 2.0. Gracias Amiga.

    ResponderEliminar
  3. Gracias Rosa... eres genial. Esperemos que los aires de cambio nos haga cerrar los ojos por el gustito de la brisa en la cara y no por lo negro que se ve el horizonte.
    Besos miles

    ResponderEliminar
  4. Daros las gracias por estar ahí, por los comentarios, por los ánimos y las cosas tan bonitas que me regaláis, sois fantásticas chicas, buscaros en facebook os haréis amigas....como la canción.
    Un beso queridas.
    Tona ya van dos a cero ¿eh?, la Francoise y el Lluis, tenemos los mismos gustos. Soplaran cambios Angela y si no soplamos nosotras y sacamos nuestros abanicos y soplaores...esto no puede quedar asi...sabran por lo menos que estamos aqui, mirando y denunciando y sin duda, felicitando tambien. Y a mi Lola dulce y valiente tambien dedicarte mi admiración ;)
    ¡¡¡vaya trio de ASES!!

    ResponderEliminar